21 marca 2023 roku w Sądzie Okręgowym w Białymstoku zapadł prawomocny wyrok w sprawie I C 1296/22. Sąd orzekł, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF zawarta w 2006 roku zawarta pomiędzy powodami a Santander Consumer Bank jest nieważna oraz zasądził na rzecz powodów kwotę 6 434 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5 434 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Pozew o unieważnienie kredytu frankowego
Powodowie złożyli pozew 05.07.2022 roku i wnieśli w nim o stwierdzenie, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF zawarta 24.07.2006 roku jest nieważna. W uzasadnieniu podali, że strony łączyła umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, którą należy uznać za nieważną ze względu na zawarte w niej postanowienia o charakterze klauzul abuzywnych. W swoim uzasadnieniu powodowie podkreślili, że z umowy nie wynikało w oparciu o jaki mechanizm bank konstruuje tabele kursów. Umowa z Santander Consumer Bank nie przewidywała także żadnych instrumentów, które mogłyby służyć kredytobiorcom do wpłynięcia na wysokość kursu walutowego lub na weryfikację ich prawidłowości.
Pozwany bank domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powodów na swoją rzecz kosztów procesu.
Postępowanie sądowe
Sąd na podstawie zżeranego materiału dowodowego ustalił, że powodowie zawarli umowę z bankiem treścią której bank zobowiązał się pozostawić do ich dyspozycji kwotę 126 903,55 zł nominowaną do CHF według kursu kupna walut obowiązującego u pozwanego w dniu uruchomienia całości środków na sfinansowanie zakupu lokalu mieszkalnego w Białymstoku.
W umowie zastrzeżono, że informacje o okresie kredytowania, kwocie kredytu, oprocentowaniu oraz wysokości i terminach płatności rat zostaną określone w „harmonogramie spłat” przekazywanym kredytobiorcom co 6 miesięcy. Sąd przy ustaleniu stanu faktycznego oparł się na zeznaniach powodów, w których zrelacjonowali oni przebieg zdarzeń związanych z zawarciem umowy kredytu. Zeznania powodów zostały uznane przez Sąd w całości za wiarygodne, a wynikało z nich jednoznacznie, że pracownik banku zapewniał ich o stabilności kursu franka szwajcarskiego oraz o niskim oprocentowaniu.
Wygrana z bankiem w Sądzie I instancji
Sąd Okręgowy w Białymstoku uwzględnił powództwo w całości i zauważył, że unieważnienie kredytu frankowego ma swoją podstawę w art. 189 k.p.c. Stwierdzenie przez Sąd nieważności umowy przesądziło nie tylko o możliwości domagania się zwrotu już spełnionych świadczeń ale także o braku obowiązku spełnienia na rzecz banku świadczeń w przyszłości. Ustalające orzeczenie Sądu zniosło więc wątpliwości stron i zapobiegło dalszemu sporowi o roszczenia banku wynikające z umowy.
Zachęcamy do zapoznania się z prawomocnym wyrokiem w sprawie I C 1296/22.